Subscribe
Pomiędzy nowymi przepisami a otwarciem przez Komisję Europejską, pracownicy rolni z innych kontynentów pozostają bohaterami dyskusji politycznych
Rolnictwo zawsze było jednym z podstawowych sektorów gospodarki każdego narodu, zapewniając żywność, surowce i zatrudnienie. W Europie produkcja rolna podlega ciągłym wyzwaniom, w tym zmianom klimatycznym, wahaniom cen surowców i potrzebie zapewnienia bezpieczeństwa żywnościowego dla stale rosnącej populacji, a w tym kontekście pracownicy rolni spoza UE odgrywają coraz ważniejszą rolę, stając się istotnym zasobem dla europejskiego przemysłu rolnego.
Unia Europejska (UE) gości dużą populację pracowników rolnych spoza UE z różnych części świata, w tym z krajów Afryki, Azji i Ameryki Łacińskiej. Pracownicy ci wykonują szereg istotnych zadań w sektorze rolnym, takich jak sadzenie, zbieranie, przycinanie i pielęgnacja upraw, a ich przysłowiowe oddanie pracy zawsze miało znaczący wpływ na produkcję i konkurencyjność europejskiego rolnictwa. Jednym z głównych powodów, dla których pracownicy rolni spoza UE stali się tak niezbędni, jest brak lokalnej siły roboczej dostępnej do wykonywania tych zadań ze względu na urbanizację i industrializację, które często prowadziły do migracji ludności wiejskiej do miast, pozostawiając luki w społecznościach rolniczych. Co więcej, niektóre zawody rolnicze wymagają konkretnych umiejętności i wiedzy, które można zdobyć tylko poprzez bezpośrednie doświadczenie w terenie, które pracownicy spoza UE często uwzględniają w swoich doświadczeniach zawodowych, a dzięki tym umiejętnościom przyczyniają się do utrzymania wydajności rolnictwa.
Jednak obecność pracowników rolnych spoza UE w UE wiąże się również ze złożonymi kwestiami, w tym prawami pracowniczymi, ochroną socjalną i integracją ze społeczeństwem przyjmującym. Kluczowe znaczenie ma zapewnienie, by pracownicy ci byli traktowani sprawiedliwie i z zachowaniem wszystkich przyznanych im praw, w godnych warunkach pracy i za odpowiednie wynagrodzenie. Środki takie jak jasne umowy o pracę, dostęp do opieki zdrowotnej i włączenie do systemów zabezpieczenia społecznego mają zasadnicze znaczenie dla zapewnienia dobrobytu pracowników rolnych spoza UE. Integracja kulturowa jest kolejnym ważnym aspektem w przypadku pracowników rolnych z innych kontynentów, ponieważ często znajdują się oni z dala od swoich rodzin i historycznych korzeni i mogą napotkać wyzwania związane z próbą przystosowania się do nowego środowiska. Lokalne społeczności i organizacje mogą odegrać kluczową rolę, pomagając tym pracownikom poczuć się mile widzianymi i wspieranymi. Inicjatywy takie jak kursy językowe, programy orientacyjne i wydarzenia kulturalne mogą pomóc we wspieraniu integracji i tworzeniu pozytywnych więzi między różnymi zaangażowanymi społecznościami.
Polityka UE w zakresie imigracji i pracy sezonowej odgrywa kluczową rolę w regulowaniu kwestii pracowników rolnych spoza UE. Programy pracy tymczasowej i specjalne wizy pozwalają pracownikom na wjazd do UE na ograniczone okresy w celu zaspokojenia sezonowych potrzeb rolnictwa, niemniej jednak ważne jest, aby zapewnić, że polityka ta jest zrównoważona i nie prowadzi do nadużyć lub wykluczenia pracowników, jak to już miało miejsce w przeszłości. Dokładny nadzór, wraz z odpowiednimi mechanizmami kontroli, może pomóc w zapobieganiu nielegalnym lub nieuczciwym praktykom zatrudnienia.
Co ciekawe, niektóre kraje europejskie przyjęły różne podejścia do zatrudniania pracowników rolnych spoza UE i podczas gdy niektóre kraje wolą zatrudniać pracowników sezonowych tylko wtedy, gdy występuje lokalny niedobór siły roboczej, inne kraje stworzyły bardziej ustrukturyzowane programy umożliwiające regularny wjazd i pracę. Podjęcie wyzwań związanych z prawami pracowniczymi, ochroną socjalną i integracją będzie miało kluczowe znaczenie dla zapewnienia sprawiedliwego i zrównoważonego środowiska pracy. Dzięki dobrze zaprojektowanej polityce i wspólnemu zaangażowaniu instytucji i społeczeństwa obywatelskiego, możliwe jest zmaksymalizowanie korzyści płynących z obecności pracowników rolnych spoza UE, tworząc równowagę między potrzebami rolnictwa a podstawowymi prawami człowieka. Dopóki nie ma programów wspólnotowych, które mogłyby przybliżyć młodych Europejczyków do pracy w rolnictwie, profesjonalne wsparcie ze strony obywateli spoza UE pozostaje niezbędne.
Włochy, w obliczu sytuacji kryzysowej związanej z nielegalnymi lądowaniami, znajdują się na pierwszej linii frontu poważnej polityki regulowania przepływów dla obywateli spoza UE, którzy chcą pracować w sektorze rolnym, zarówno sezonowo, jak i długoterminowo. Dlatego też działa na rzecz reaktywacji polityki kontrolowanych przepływów, która umożliwia zarówno umowne, jak i prawne uregulowanie statusu osób, które ubiegają się o wjazd z tych powodów.