Europejska współpraca przeciwko cyberprzestępczości

Budapeszt, 23 listopada 2001 r.: Rada Europy przyjmuje Konwencję o cyberprzestępczości.
Dwie dekady później została ona ratyfikowana przez wszystkie dwadzieścia siedem państw członkowskich Unii Europejskiej z wyjątkiem jednego (Irlandii).
Konwencja jest pierwszym międzynarodowym traktatem dotyczącym przestępstw popełnianych za pośrednictwem Internetu i innych sieci komputerowych, zajmującym się w szczególności naruszeniami praw autorskich, oszustwami komputerowymi, pornografią dziecięcą i naruszeniami bezpieczeństwa sieci.
Aby wdrożyć to międzynarodowe porozumienie, kraje ratyfikujące muszą uznać za przestępstwa w ramach swoich krajowych porządków prawnych działania przeciwko poufności, integralności i dostępności danych i systemów komputerowych.
Na przykład, bezprawny dostęp do systemu komputerowego, w tym poprzez naruszenie środków bezpieczeństwa lub z zamiarem uzyskania danych; celowe przechwytywanie bez prawa niepublicznych transmisji danych komputerowych; bezprawne uszkadzanie danych komputerowych, zwłaszcza jeśli skutkuje to poważną szkodą; lub celowe i poważne utrudnianie bez prawa funkcjonowania systemu komputerowego poprzez manipulację danymi komputerowymi.
Przestępstwa mogą być również związane z treścią.
Kategoria ta obejmuje pornografię dziecięcą oraz naruszenia praw autorskich i praw pokrewnych.
Pornografia dziecięca jest określana jako materiał wizualny przedstawiający osobę małoletnią zaangażowaną w zachowania o charakterze jednoznacznie seksualnym lub osobę wyglądającą na małoletnią zaangażowaną w zachowania o charakterze jednoznacznie seksualnym.
Kraje ratyfikujące mogą jednak ograniczyć pojęcie pornografii dziecięcej wyłącznie do małoletnich zaangażowanych w zachowania o charakterze jednoznacznie seksualnym.
Wiek małoletnich ustalono na 18 lat, choć kraje ratyfikujące mogą wymagać niższego limitu wieku, aby ich obywatele byli uznawani za pełnoletnich; w każdym razie minimalny próg zgodnie z konwencją wynosi 16 lat.
Kraje mogą również zezwolić, aby nabywanie pornografii dziecięcej za pośrednictwem systemu komputerowego dla siebie lub innej osoby nie było uznawane za przestępstwo; to samo dotyczy posiadania pornografii dziecięcej w systemie komputerowym lub na komputerowym nośniku danych.
Aby ułatwić wykrywanie, dochodzenie i ściganie cyberprzestępstw, konwencja zawiera kilka postanowień dotyczących przeszukiwania i zajmowania przechowywanych danych komputerowych, a także ich gromadzenia w czasie rzeczywistym, poprzez zastosowanie środków technicznych lub zmuszenie do tego dostawców usług społeczeństwa informacyjnego.
W celu wzajemnej pomocy między krajami ratyfikującymi, Międzynarodowa Organizacja Policji Kryminalnej (Interpol) została wyznaczona jako główny kanał komunikacji.
Dwa lata później, w 2003 roku, Rada Europy przyjęła protokół do konwencji, dotyczący kryminalizacji czynów o charakterze rasistowskim i ksenofobicznym popełnionych za pośrednictwem systemów komputerowych.
Liczba państw członkowskich Unii Europejskiej ratyfikujących konwencję jest w tym przypadku nieco niższa: Austria, Belgia, Estonia, Węgry, Irlandia, Włochy i Malta nie ratyfikowały jej na dzień dzisiejszy; Bułgaria, Węgry i Irlandia nawet jej nie podpisały.
Aby przeciwdziałać ryzyku niewłaściwego wykorzystania lub nadużywania systemów komputerowych do rozpowszechniania rasistowskiej lub ksenofobicznej propagandy, protokół zobowiązuje kraje ratyfikujące do uznania za przestępstwo publicznego rozpowszechniania materiałów rasistowskich i ksenofobicznych za pośrednictwem systemu komputerowego.
Kraj ratyfikujący może wymagać, aby działania promujące lub podżegające do dyskryminacji związanej z nienawiścią lub przemocą były uznawane za przestępstwo na mocy protokołu. Grożenie osobom, za pośrednictwem systemu komputerowego, popełnieniem poważnego przestępstwa z powodu ich przynależności do grupy wyróżniającej się rasą, kolorem skóry, pochodzeniem lub pochodzeniem narodowym lub etnicznym, a także religią, jeśli jest wykorzystywane jako pretekst dla któregokolwiek z tych czynników, lub grupy osób wyróżniającej się którąkolwiek z tych cech, jest również traktowane w protokole jako przestępstwo.
To samo dotyczy publicznego znieważania, za pośrednictwem systemu komputerowego, osób z tych samych powodów przynależności lub wyróżnienia, zwłaszcza jeśli ofiary są narażone na nienawiść, pogardę lub ośmieszenie.
Kraje ratyfikujące mogą jednak zdecydować o nieuznawaniu publicznego znieważenia za przestępstwo.
Wreszcie, kraje ratyfikujące protokół mogą uznać za przestępstwo rozpowszechnianie materiałów, które zaprzeczają, rażąco minimalizują, aprobują lub usprawiedliwiają czyny stanowiące ludobójstwo lub zbrodnie przeciwko ludzkości.
Źródło zdjęcia: TriadSquare