Przepis Donalda na Biały Dom

Zwycięstwo Donalda Trumpa było przytłaczające. Analitycy pospieszyli z próbą zdefiniowania przepływów głosów – co również będziemy starali się zrobić – ale u podstaw całego dyskursu leży jeden jasny punkt: zwrot w prawo w Stanach Zjednoczonych jest znacznie większy niż ten, który dał Donaldowi zwycięstwo w 2016 roku, kiedy wygrał z Hillary Clinton, która w każdym razie zwyciężyła na froncie głosów powszechnych. To sztandarowe zwycięstwo, którego nie można przyznać Kamali Harris w wyborach w 2024 roku. DANE I LUDZIE TRUMPA Kto składa się na ludzi Trumpa? Odpowiedź na to pytanie nie jest łatwa, zwłaszcza że różne rozróżnienia w okręgu wyborczym Stanów Zjednoczonych bardzo różnią się od tych, z którymi mamy do czynienia na starym kontynencie. To, co możemy zrobić, to spróbować nakreślić, poprzez dane wyborcze, pewne zarysy tej masy ludzi, którzy po raz kolejny utożsamili się z potentatem. Największy wzrost poparcia dla Donalda Trumpa odnotowano w głosach Latynosów i Azjatów, co jest dowodem na to, że imigracja – jeśli jest legalna i mieści się w ramach ustanowionego porządku państwowego – nie jest powodem do obaw, ale raczej do poparcia bardziej rygorystycznej polityki wobec nielegalnych imigrantów. Cztery lata temu, gdy Trump przegrał z Bidenem, tylko 36 procent latynoskich wyborców głosowało na potentata, podczas gdy dziś liczba ta znacznie wzrosła, osiągając 54 procent (dane NBC News). Tendencja wzrostowa dotyczy również liczby kobiet pochodzenia latynoskiego, które głosowały na potentata. W 2020 roku było ich 30 procent, podczas gdy dziś nastąpił wzrost o nie mniej niż 7 punktów procentowych, co dało 37 procent. Wzrosła również, choć o znacznie mniejszy procent, liczba wyborców afroamerykańskich, która wzrosła z 19 procent w 2020 roku do 20 procent. Zmniejszony wzrost, na który według czołowych analityków prawdopodobnie większy wpływ miała liczba Harrisów. Następnie należy przeanalizować orientację wyborczą w odniesieniu do wieku. Harris w rzeczywistości bardzo mocno celował w młodszych wyborców w tych wyborach, zwłaszcza biorąc pod uwagę dane z wyborów w 2020 r., kiedy Biden mógł liczyć na 60 procent głosów Amerykanów w wieku od 18 do 29 lat (Trump uzyskał tylko 36 procent). Liczba, na której kampania Demokratów być może zbytnio polegała i która w 2024 r. odnotowała znaczny spadek. W tym roku tylko 55 procent tej grupy wiekowej głosowało na Harrisa, podczas gdy potentat był w stanie zwiększyć swój odsetek do 42 procent. Liczbę tę należy porównać z liczbą młodych ludzi, którzy poszli głosować po raz pierwszy w tym roku. Wśród nich Trump uzyskał 54 procent głosów, podczas gdy Harris tylko 45 procent. To ważna liczba, zwłaszcza jeśli weźmiemy pod uwagę, że w 2020 roku Biden uzyskał 64 procent głosów wśród osób głosujących po raz pierwszy, w porównaniu do zaledwie 32 procent w przypadku Trumpa. Wyniki Harrisa były wyższe wśród starszych wyborców (65 lat i więcej). Wśród osób z niskim wykształceniem Trump zwiększył różnicę z Demokratami do 62 procent (w 2020 roku było to 54 procent), podczas gdy wśród wyborców z wyższym wykształceniem to Harris dominuje z 61 procentami głosów. Należy również zrewidować mit, że baza wyborcza Trumpa składa się wyłącznie z białych mężczyzn. W rzeczywistości, chociaż przewyższa Harris w tym przedziale, potentat odnotował niewielki spadek od ostatnich wyborów.

W 2020 roku Trump osiągnął 61 procent głosów w tym przedziale, podczas gdy Biden 38 procent; dziś natomiast wynoszą one 59 procent w porównaniu do 39 procent Harrisa, co stanowi niewielki wzrost. Na froncie kobiecym Trump nieznacznie spada, wśród białych kobiet traci trzy punkty (do 52%), podczas gdy wśród czarnych kobiet traci dwa punkty z 9% do 7%. Krótko mówiąc, dane te mówią o elektoracie, który nie podążał za wzorcami wyobrażonymi (zwłaszcza przez demokratyczną prasę) w miesiącach poprzedzających wybory. W szczególności kobiety nie poparły bezwarunkowo Harrisa, podczas gdy wzrost kandydata Republikanów wśród młodych ludzi przyćmił siłę Demokratów wśród kobiet poniżej 30 roku życia. Co więcej, zmiana w głosowaniu Latynosów – którzy poparli Bidena w 2020 roku – była również głównym elementem zwycięstwa potentata nad kandydatem Demokratów. Pozycjonowanie, którego być może nie docenili spin doktorzy Harrisa. WIELKIE MIASTA À LA HARRIS Natychmiastowym sposobem na zrozumienie, w którą stronę poszedł Trump w tej kampanii wyborczej, jest analiza wyników Demokratów w dużych obszarach miejskich USA. W Waszyngtonie Harris zostałby wybrany na prezydenta z 94% głosów. Podobnie w Nowym Jorku kandydatka Demokratów pokonała Trumpa stosunkiem głosów 4 do 1. W San Francisco Harris pokonała Trumpa 5 głosami, podczas gdy w Los Angeles otrzymała dwa razy więcej głosów. Sytuacja ta powtarza się we wszystkich dużych konglomeratach miejskich, przy czym elity w coraz większym stopniu stają się zagłębiem wyborczym Demokratów, pozostawiając Trumpowi i Republikanom swobodę poszerzania konsensusu w pozostałej części kraju, uzyskując w ten sposób wyniki wyborcze, których byliśmy świadkami w tych wyborach. Sytuacja ta została być może po raz pierwszy wyczuta przez kilka szczególnie interesujących postaci w scenariuszu amerykańskim. Postacie takie jak Jeff Bezos – patron Amazon i właściciel Washington Post – oraz Elon Musk wyszli poza kanony narzucone przez niektóre elity, otwarcie opowiadając się po stronie potentata w tych wyborach. Wystarczy pomyśleć o tym, co zrobił Musk: pracował w Pensylwanii, aby odzyskać głosy dla Trumpa w kluczowym stanie, a jutro może – w pewnym charakterze – nawet dołączyć do sztabu prezydenta. RECEPTA DONALDA Jaki więc był przepis Trumpa na powrót do Białego Domu? Po czteroletniej przerwie, problemach prawnych, w które był uwikłany i sprzeciwie wobec jego reelekcji ze strony części Grand Old Party, udało mu się nie tylko wrócić na konia, ale także obrać właściwą drogę do Białego Domu. Biden zwrócił się do wyborców Trumpa, mówiąc o „śmieciach”, ale elementy, które potentat położył na stole w relacjach ze swoimi ludźmi, są inne i z pewnością weszły w drogę. Nie są to po prostu konserwatywne wartości. Ideologia wyrażana przez Trumpa zaczyna się od wywyższenia pośrednich organów społeczeństwa i wkładu, jaki pracownicy (we wszystkich warstwach społecznych i we wszystkich dziedzinach) mogą wnieść do społeczeństwa amerykańskiego. Jest to konserwatyzm, który ma głębokie korzenie, sięgające ery Ronalda Reagana i opiera się na moralnych i religijnych ideałach narodu. Trump i jego ludzie nie są zainteresowani jałową, autoreferencyjną debatą wśród miejskich elit. To kwestie takie jak miejsca pracy, kredyty hipoteczne, podatki, trudności gospodarcze i inflacja znajdują się w centrum ich myśli.

Nie patrzą na kwestie etyczne i poprawność polityczną (na czym Trump i tak nigdy zbytnio nie polegał), ale na różnice w amerykańskiej gospodarce między czterema latami Trumpa a kadencją Bidena. To właśnie na tych tematach amerykańscy obywatele oparli zwrot w prawo narzucony przez wybór Trumpa.
Teraz tematem nadchodzących miesięcy (od teraz do inauguracji i później) będzie zarządzanie personelem i departamentami. Trump postawił wiele na obietnicę złożoną wyborcom, że uczyni machinę państwa bardziej wydajną i skuteczną. To również w tych aspektach republikańscy wyborcy najprawdopodobniej zmierzą wyniki nowej administracji.